Η τοπική κοινότητα της Αγχιάλου βρίσκεται δυτικά της Θεσσαλονίκης και μέχρι την εφαρμογή του νόμου ‘Καλλικράτης’, διοικητικά υπαγόταν στον πρώην Δήμο Αγ.
Αθανασίου. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 αριθμεί 738 κατοίκους και διαθέτει Νηπιαγωγείο και Δημοτικό σχολείο.
Ιστορικά οι κάτοικοι είναι πρόσφυγες που κατάγονται όλοι από την αμπελουργική Αγχίαλο στα παράλια του Εύξεινου Πόντου.
Μια πόλη γεμάτη από παλιά ξύλινα σπίτια που παραδόθηκε στις φλόγες και κάηκε μέσα σε λίγη ώρα από τους Βούλγαρους στις 30 Ιουλίου 1906. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να αναζητήσουν νέα
πατρίδα και εγκαταστάθηκαν στο χωριό το 1923. Η περιοχή μέχρι τότε ονομαζόταν Ίγγλις Τσιφλίκ και είχε πάρει το όνομά της από κάποιον Άγγλο, στον οποίο ανήκε
το αγρόκτημα και είχαν σκοτώσει οι Τούρκοι. Από την Αγχίαλο της Ανατολικής Ρωμυλίας οι κάτοικοι έφεραν μαζί τους ξύλινα
βαρέλια και κληματόβεργες για να ξεκινήσουν τη νέα τους ζωή. Είναι το μόνο χωριό σε όλη τη Μακεδονία στο οποίο οι κάτοικοι πήραν αμπελουργικό κλήρο. Σε
όλα τα άλλα έδιναν γεωργικό. Σήμερα η Νέα Αγχίαλος έχει 200 σπίτια και 60 καζάνια παρασκευής τσίπουρου. Όλοι σχεδόν οι κάτοικοι ασχολούνται με την
αμπελουργία και φτιάχνουν κρασί και τσίπουρο που είναι διάσημα για την ποιότητά τους. Στην περιοχή βρίσκεται το 80% των καλλιεργούμενων αμπελώνων της Θεσσαλονίκης.
Στην Αγχίαλο διοργανώνεται από το 1955,με κάποιες διακοπές, Γιορτή Κρασιού το πρώτο Παρασκευοσαββατοκύριακο του Σεπτεμβρίου. Κορυφαίο
έθιμο επίσης, που αναβιώνει ανήμερα του Αϊ-Γιάννη, είναι το «βρέξιμο του γαμπρού», ενώ με όλες τις τιμές εορτάζεται ο Άγιος Τρύφωνας, προστάτης
των αμπελουργών, την 1η Φεβρουαρίου. Στον Άγιο Τρύφωνα, μάλιστα, ήταν αφιερωμένο το πρώτο εκκλησάκι που έχτισαν οι κάτοικοι μόλις εγκαταστάθηκαν στο χωριό.