Η Χαλκηδόνα αποτελούσε την έδρα του ομώνυμου Καποδιστριακού Δήμου, από τη συνένωση του οποίου με τους άλλους δύο Δήμους(Κουφαλίων και Αγίου Αθανασίου) προέκυψε ο νέος Δήμος Χαλκηδόνος, που πήρε το όνομά του απ’ αυτήν .
Βρίσκεται πάνω στους οδικούς άξονες που συνδέουν τη Θες/νίκη με την Έδεσσα και την παλιά Ε.Ο . Θες/νίκης-Βεροίας και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 απαριθμεί 3.061 κατοίκους.
Ιστορικά η Χαλκηδόνα ως οικισμός υπάρχει απ’ την Ελληνιστική εποχή με την ονομασία Ίχνες(Ίχναι) . Κατοικήσιμη ήταν η περιοχή και κατά τη βυζαντινή εποχή, από την οποία χρονολογείται το νεκροταφείο των Βογομίλων . Επίσης στη Μεταβυζαντινή περίοδο χρονολογείται και ο Ιερός Ναός των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, ο οποίος θεωρείται διατηρητέο αρχαιολογικό μνημείο . Κατά την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας, η Χαλκηδόνα ονομάστηκε Γιάλετζικ απ’ τους Τούρκους το 1430 μεταφράζοντας ή παραφράζοντας κάποιες απ’ τις παρακάτω πιθανές ονομασίες: Στενό Πέρασμα, Γυμνοχώρι ή Ανεμοδαρμένη . Το 1926, με απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης, το χωριό μετονομάστηκε σε Νέα Χαλκηδόνα, διότι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή προσφυγικές οικογένειες μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών .
Σήμερα η Χαλκηδόνα αποτελεί ένα απ’ τα διοικητικά κέντρα του νέου Καλλικρατικού Δήμου και σ’ αυτήν λειτουργούν διάφορες υπηρεσίες και αρκετές δομές εκπαίδευσης όπως: Παιδικός σταθμός, Νηπιαγωγεία, Δημοτικό σχολείο, Γυμνάσιο και Λύκειο .